Na intensief mail contact was het dan weer zover, zondag 4 augustus zou er een extra ingelaste rit gereden worden. Er was met Gerard en Fred afgesproken om deze keer richting Brabant te gaan. De bedoeling was om een "mooi stukkie van Brabant" te gaan bekijken. Dus waar we normaal rond half 11 klaar moesten staan, hebben we nu de haan horen kraaien (het leek vroeger dan het was). Meteen kreeg ik ook weer diep respect voor Gerard, Fred en de andere die normaal van verder moeten komen om te rijden.
Gelukkig eenmaal op de snelweg bleek dat het wel een aangename temperatuur was en bij het binnenrijden van Brabant zetten het zonnetje zich er echt achter en hoorde ik de vogeltjes figuurlijk zingen in mijn hoofd.
Nadat we bij Gerard even bijgekomen waren van de eerste 60 mijl, gingen we toch maar even dat "stukkie rijden".

We gingen als eerste richting Zeeland, hierna Ravenstein en spoedig volgden er vele plaatsen waarbij het er teveel waren om op te noemen.
Dat het weer goed was en dat de mensen in Brabant niet moeilijk zijn zagen we om ons heen genoeg, loslopende honden, koeien onder de sproeiers. Er was overal wel wat te zien.
Plotseling gingen we over de Maas. Het had echter net zo goed de Middellandse Zee kunnen zijn, want het was echt prachtig helder water.
Al die tijd die we onderweg waren knaagde er iets. Er was iets wat ontbrak. Ontdekking duurde lang, maar kwam later. Toen we uiteindelijk op het pondje over de Maas gingen kwam ik er met dank aan Fred achter. Fred vroeg mij namelijk of het onze mascotte was die ik achterop heb. De "poeh" die ik achterop heb is een noodkreet van Aart die hoopt dat ik de motor nu wel heel houd.
Toch was ik meteen helemaal alert want IK MISTE DE EZEL!!!
Gerard had het ezeltje van de motor afgehaald en ik kwam er pas halverwege achter. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan dat ik dit niet eerder had gezien.
Het was ondertussen toch maar eens tijd voor eten.
Het perfecte restaurantje hiervoor was 't koeskeshuus in Plasmolen. Hier hebben we heerlijk gezeten op een prachtig terras.

Hierna vervolgde we onze tocht weer. Gerard en ik vonden het nodig om nog even het broertje van Bugs Bunny wat langer te maken. Het dode kadaver wat op de weg lag, was voor Gerard en mij niet meer te ontwijken.
Uiteindelijk hebben we de dag met veel plezier bij Gerard thuis afgesloten en zijn tevreden weer huiswaarts gereden.
Nogmaals Fred en Gerard bedankt voor het tonen van dit mooie "stukkie" van Brabant.
Van uw webmaster,
Robin
*Als er iemand een stukkie wil schrijven over de eerdere rit, dan graag
** Foto's afkomstig van google, aangezien rijden en foto's maken niet ging.
Hallo webmaster,
BeantwoordenVerwijderenIk vindt het een prima gschreven stukje! Dus niet te bescheiden je kunt mke prima vervangen op zijn tijd! Compliment